Śledź to jedno z najpopularniejszych
dań kuchni rosyjskiej. Podawany jest na różne sposoby: na czarnym chlebie jako
zakąska do wódki, zwinięty w rolmopsy czy solony z ziemniakami. No i jest
oczywiście śledź pod szubą (сельдь под шубой – po polsku nazywany śledziem pod
pierzynką) – sałatka, składająca się z nakładanych na siebie warstwami buraków,
marchewki, ziemniaków, cebuli, jabłek, majonezu i oczywiście ryby. Przepis na
to danie znajdziecie tutaj, a nas będzie interesowało dzisiaj co innego, a
mianowicie: skąd się wzięła nazwa tego rosyjskiego specjału i dlaczego w
tłumaczeniu na język polski zagubił się jej prawdziwy sens.
Zacznijmy może od tego, że szuba
(ros. шуба) to rosyjskie określenie futrzanego palta. W tym kontekście polska
pierzynka wydaje się nawet zgrabnym odpowiednikiem. Problem w tym, że
oryginalnie nie o taką szubę twórcom dania i jego nazwy chodziło.
Historia dania przedstawia się
następująco. Śledź pod szubą po raz pierwszy pojawił się na stołach w wieczór
sylwestrowy 31 grudnia 1918 roku w gospodzie Anastasa Bogomiłowa. Danie zostało
ochrzczone mianem „Sz.U.B.A.” («Ш.У.Б.А.»). Pierwsze litery tego skrótowca
można było rozszyfrować w następujący sposób: «Шовинизму и Упадку – Бойкот и Анафема», czyli „Szowinizmowi
i Upadkowi – Bojkot i Anatema”. Potrawę
o tak oryginalnej nazwie wymyślono, aby pogodzić gości gospody i złagodzić
nieco prowadzone przez nich po pijanemu kłótnie i spory, które przynosiły zajazdowi
straty, odstraszając bardziej spokojnych klientów. Poszczególne składniki miały
określoną symbolikę – śledź symbolizował „proletariat” (czy też klasę
robotniczą, żeby pozostać w terminologii marksistowskiej), ziemniaki – chłopów,
zaś krwawo-czerwone (bordowe) buraki – bolszewików.
Oryginalne znaczenie owej szuby
szybko zatarło się w pamięci i zostało zastąpione jego dzisiejszą wersją. Mało
kto wie, że śledź pod szubą był daniem mocno „politycznym”, stworzonym w celu „zjednoczenia
klas społecznych”. Może to i dobrze, bo w Rosji komunistycznej symboliki nie
brakuje, a sami Rosjanie mają spory problem z interpretacją historii ostatnich
kilku dziesięcioleci. Ale to zupełnie inna historia.
Więcej i śledziu i jego miejscu w rosyjskiej kuchni znajdziecie tutaj.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz